Inleiding
Ik wil mijn eerste blog hier op de site graag starten met een gedicht van Ida Gerhardt: ‘Psyche’. (Uit: ‘Verzamelde gedichten’)
Psyche
Het was een dagpauwoog. En ieder zag
de purperen gloed, die op zijn vleugels lag;
de ogen waar het etherblauw in brandt.
Ten laatste – hij zat rustig op de hand –
bracht hem een jongen weg. Onaangerand,
zei hij, was hij ontweken naar het blauw
Ik las de Phaedo met mijn vijfde klas
en in in de tekst kwam het woord psyche voor:
ik legde, aan ‘t nog kinderlijk gehoor,
uit waarom psyche ‘ziel’ én ‘vlinder’ was.
Terwijl ik nóg eens de passage las
was er ineens een ritseling en een spoor
van glanzen kwam, van ‘t raam, de ruimte door.
Er zat een grote vlinder voor ‘t glas
Ik heb begrepen dat Ida de laatste regel niet wilde afsluiten met een punt, om de oneindigheid van het blauw te tonen, maar er werd door anderen steeds vaker een punt achter gezet. Ida gaf zich gewonnen. Wat zou jij doen? Hoe sterk sta je voor je principes en je zielsmissie? En waar kun je loslaten en ruimte scheppen?
Loslaten….. een modewoord waar je kriegel van wordt? Een mooi woord voor een volgende blog, op een site voor Levenseindedoula’s, Souldoula’s en diepgaande zielsverwantschap.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!