Monique Dijkstra

Mijn naam is Monique Dijkstra, geboren in 1984

Ik ben meer dan 20 jaar werkzaam in de GGZ,  waar rouw dagelijks aanwezig is.

We weten allemaal dat het moment ooit komt, al weet niemand precies wanneer. De dood. Er wordt weinig over gesproken, terwijl het zoveel in ons los kan maken. Misschien wil je er wel over praten, maar weet je niet met wie. Misschien wil je je dierbaren er niet mee belasten, omdat het voor hen ook moeilijk is. Misschien voel je je alleen in wat je doormaakt of je nu degene bent die afscheid moet nemen of iemand verloren hebt

Wie luistert echt naar wat er in je omgaat? Naar je angsten, je twijfels, je verlangens? Wie helpt je ontdekken wat jij nodig hebt in deze fase van je leven? Wat wil je nog zeggen, doen, delen? Hoe wil je dat je afscheid eruitziet?

Als praten moeilijk is of je omgeving niet goed weet hoe hiermee om te gaan. Of je nu aan het einde van je leven staat of midden in een rouwproces zit. Ik zou je hierin graag ondersteunen, met alle rust, zonder oordeel, bied ik een veilige ruimte waarin alles er mag zijn.

Ik heb veel ervaring met autisme en rouw, ik weet dat door autisme, het levenseinde of rouw op een andere manier beleefd kan worden. Als er bij jou sprake is van autisme en je hebt te maken met het levenseinde of rouw, dan kan ik je ook ondersteunen, ik pas mij aan op wat jij nodig hebt en hoe jij de situatie beleeft.

Ook kinderen rouwen anders dan volwassenen en gaan anders om met de dood. Zij hebben hun eigen vragen, emoties en signalen, manier van uiten.

Ik geef rouwgroepen voor kinderen, waarin zij zich op hun eigen manier mogen uiten en ook steun hebben aan elkaar.

Door de trainingen tot levenseindedoula, rouwvrouw en rouwcoach die ik heb afgerond, heb ik kennis opgedaan over het levenseinde en rouw, maar vooral ben ik er gewoon als mezelf, iemand die naast je wandelt. Niet om iets op te lossen, maar om een steun te kunnen zijn in misschien wel de meest kwetsbare periode van je leven.

Je hoeft het niet alleen te doen. Ik ben er graag voor je.