Loslaten.

In de wereld van ‘Rouw en Verdriet’, maar ook in de spirituele wereld valt herhaaldelijk het woord ‘loslaten’. Je kunt pas iets loslaten als je het ooit verworven hebt. Niemand vindt het fijn om iets waar hij aan gehecht is en met moeite heeft vergaard of verworven los te laten. Daarom is loslaten vaak gekoppeld aan pijn. Zelfs als dat wat je eigenlijk niet (meer) dient, kan het toch moeilijk zijn om er afstand van te doen.  Soms dwingt het leven je om iemand waar je zielsveel van houdt, los te laten. Op andere momenten is leren loslaten belangrijk om ruimte te scheppen voor geestelijke groei en ontwikkeling. Sommige mensen vinden dat het woord de lading niet dekt. Zij noemen het liever bijvoorbeeld ‘anders vasthouden’, ‘overgave’ of ‘vrijgeven’. Er is in mijn optiek zelden ÉÉN waarheid, dus kies vooral wat voor jou goed voelt in die bepaalde situatie, want ook dat zal meespelen. Het oefenen in loslaten is een levenslang proces, zodat we uiteindelijk ons eigen lichaam en onze dierbaren los kunnen laten als we dood gaan. Leren loslaten is leren omgaan met verlies, pijn en veranderingen. Loslaten is ruimte maken voor nieuwe ontwikkelingen.

Loslaten betreft dus een breed thema; het begint al ver voor de geboorte in vorige levenservaringen of als je daarin niet gelooft zal het voor jou zijn op het moment dat je hier op aarde fysiek geboren wordt uit je moederlijf en de navelstreng doorgeknipt wordt. Leren loslaten herhaalt zich in veel situaties: we moeten onze ouders loslaten, dierbare vrienden, soms een partner, maar ook ons werk, financiële of fysieke zekerheden, oude beperkende overtuigingen en onhebbelijkheden en…..Op zekere leeftijd, zo na je 50e, besef je steeds meer dat je niet langer moet streven naar meer en naar hebben, maar naar ZIJN als mens. De loslaat-lijst is oneindig groot.